Αισιόδοξα εμφάνισε τα πράγματα για την λεγομένη «ένωση» η πλευρά των Ρωμαιοκαθολικών μέσω της ιταλικής εφημερίδος «Ρεπούπλικα», ύστερα από τη λήξη του διαλόγου της 10ης Μικτής Επιτροπής στη Ραβέννα τον περασμένο Οκτώβριο (8-14). Ενώ το επίσημο προς συζήτησιν θέμα ήταν εκείνο της 9ης συνελεύσεως στο Βελιγράδι (18-25 Σεπτ. 2006) «Εκκλησιολογικές και κανονικές συνέπειες της μυστηριακής φύσεως της Εκκλησίας. Εκκλησιαστική κοινωνία, Συνοδικότητα και εξουσία μέσα στην Εκκλησία», ουσιαστικά οι συζητήσεις περιεστράφησαν γύρω από το πρώτο και μεγάλο γι' αυτούς θέμα του πρωτείου του πάπα Τους, από το οποίο εμμέσως ή αμέσως εξαρτούν και τα τρία παραπάνω επί μέρους θέματα.
Το παπικό πρωτείο οι παπικοί το θεωρούν, όπως γράφει το τελευταίο φύλλο της Καθολικής», βαθιά θεολογικό με ταυτόχρονη ιστορική και κανονική διάσταση. Συγκεκριμένα, το στηρίζουν στο λόγο του ιδρυτού της Εκκλησίας Κυρίου ημών Ιησού Χριστού που διέσωσε ο ευαγγελιστής Ματθαίος (16, 16-18), όπου ως «πέτρα» πάνω στην οποία θα κτίση την Εκκλησία του ο Χριστός εννοούν τον Πέτρο! Και κατ' επέκταση τον εκάστοτε πάπα, διάδοχο του Πέτρου, και μόνο αντιπρόσωπο του Χριστού επί της γης, ο οποίος είναι το Α και το Ω της εκκλησίας! Ενώ η ορθή έννοια της «πέτρας» είναι η πίστη του Πέτρου και των άλλων μαθητών, πάνω στην οποία ο Χριστός θεμελιώνει την Εκκλησία Του.
Αυτή η αλλότρια ερμηνευτική των «Ρωμαιοκαθολικών», την οποία ευκαίρως-ακαίρως τονίζει ο Βενέδικτος ΙΣΤ΄(στην Κωνσταντινούπολη, στο βιβλίο του Ιησούς από τη Ναζαρέτ, σε πρόσφατες δηλώσεις του, κ.λπ.», ήταν γνωστή στον Βαρθολομαίο (και στον δικό μας τον ετοιμοθάνατο) αλλά την έκανε γαργάρα για να έχει τις «επαφές» του με τον παπισμό από τον οποίο πάντα προσδοκούσε διάφορα κοσμικού χαρακτήρα οφέλη. Μετά λοιπον την χυλοπίτα (για να μην πω κάτι προς το βρόμικο) που έφαγε ο Βαρθολομαίος από την «Ρεπούπλικα», κατάφερε να τραυλίσει ότι αυτό που λένε οι παπικοί είναι «ξεχειλωμένο» (=παρατραβηγμένο). Ο δικός μας μάλιστα Άνθιμος βγαίνοντας από τη Σύνοδο είπε ότι «συζητείται» η αυθεντικότητα της είδησης ότι οι Ορθόδοξοι αναγνώρισαν το πρωτείο του Βενέδικτου!
Δεν συζητείται («ουστ, αντίχριστοι», είχα αναφωνήσει) το πρωτεύον, το γεγονός δηλαδή ότι ο παπισμός είναι αίρεση;
Τώρα λοιπόν με την ουρά στα σκέλια (αυτή που μέχρι τώρα κουνούσαν στον παπισμό), και καταδιωκόμενοι από το στίγμα της (ενδεχόμενης, θρυλούμενης) αποδοχής των περί πρωτείου αντιλήψεων του Φραγκολατινισμού, οι τύπου κανίς «φύλακες» του Φαναρίου, γρυλίζουν (έστω και αυτό, από το τίποτα) αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο θα σημάνει: "αφενός μεν απόλυτη και εφάπαξ κυριαρχία του πάπα σε όλα (εξουσία, διοίκηση, δόγμα, μυστήρια, συνοδικότητα) και αφ' ετέρου πλήρη κατάλυση και απορρόφηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας".Κύκλοι λοιπόν του οικουμενικού πατριαρχείου χαρακτήρισαν το δημοσίευμα της «Ρεπούπλικα» ως «ξεχειλωμένο» (=παρατραβηγμένο), που ερμηνεύεται ότι «με τέτοια αστήρικτα λεκτικά πυροτεχνήματα δεν φωτίζονται και δεν λύνονται τα σοβαρά ζητήματα της Εκκλησίας». (σ.σ. «Διάολοι», οι πρωτοκαθεδρίες είναι το μεγάλο σας θέμα στις συναντήσεις σας; Η μάσα; Η κουτάλα; Η δόξα η εωσφορική που σας κατατρώγει αμφοτέρους;)
Προφανώς ο πατριάρχης τελεί ακόμη σοκαρισμένος (να μη πω κάτι προς το βρώμικο) από τις απρόκλητες ακραίες δηλώσεις του «ομολόγου» του Βενεδίκτου ΙΣΤ΄, που ενήργησαν ως κεραυνός εν αιθρία, ότι «ο Φραγκολατινισμός είναι η μοναδική εκκλησία που ιδρύθηκε από τον ίδιο το Χριστό και η μοναδική που εξασφαλίζει σωτηρία στους πιστούς, ενώ η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι ελλειμματική διότι δεν αναγνωρίζει τον πάπα των παπικών ως εκπρόσωπο του Χριστού επί της γης και κατ' επέκταση αμφισβητείται η σωτηρία που προσφέρει».
Να πάρει η ευχή! Δεν ξέρω και τούρκικα να τα πω στον Βαρθολομαίο για τα τα καταλάβει καλά. Θα το επιχειρήσω στα ελληνικά:
«Μη γελιέστε παναγριώτατε!
Ο Φραγκολατινισμός δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει ποτέ ειλικρινής στις προθέσεις του απέναντι στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ελίσσεται ως ο αρχαίος όφις, λέει-ξελέει, υπόσχεται, αναδιπλώνεται, δικολαβεί, αναδιαρθρώνει, ασκεί πολιτική διπλωματία, συμπτύσσεται, δολιεύεται, σμικρύνει, μεγεθύνει, απελαύνει, μεταχειρίζεται φραστικά τεχνάσματα και δομές προσεγγίσεως, αλλά στην πραγματικότητα μένει αμετακίνητος. Ο παπισμός είναι αίρεση που διέσπασε την ενιαία Εκκλησία του Χριστού και στη συνέχεια διασπάστηκε σε εκατοντάδες ομάδες. Τι λέω; Ο παπισμός διέσπασε τη μοναρχία της μιας Θεότητας σε διαρχία με το επάρατο φιλιόκβε και θα φεισθεί την ενότητα της Εκκλησίας; Ο παπισμός είναι αθεϊσμός, όπως είπε ο Ντοστογιέφσκυ. Δεν είναι Χριστιανισμός. Δεν πιστεύει στο Χριστό. Κηρύσσει άλλο Χριστό, αντίθετο του Χριστού. Κηρύσσει τον Αντίχριστο.
Μαστρο-Βαρθολομαίε, το νου σας! Δεν χρειάζονται επαφές και διάλογοι μαζί τους. Μην κλείνουμε τα μάτια μπροστά στην ιστορική συμπεριφορά του παπισμού, του οποίου γνωρίζετε τις φρικαλεότητες που διέπραξε στα Ιεροσόλυμα και στην Κωνσταντινούπολη. Μην τρέφουμε χίμαιρες για τάχα εφεκτικότητα του σημερινού πάπα. Είναι και αυτός «μία από τα ίδια».
Τα είδατε τα απρόβλεπτα, τζάνεμ;
Ας μείνουμε σ' αυτά που κατέχουμε. Τι ζητεί η ψυχή μας και δεν το βρίσκει στην Ορθοδοξία; Αγάπη; Αλήθεια; Συγχώρηση; Θαλπωρή, πνευματική τροφή, λόγο, ειρήνη, ενότητα, ασφάλεια, σωτηρία, ζωή, αιωνιότητα; Όλα τα έχουμε. Όλα μας τα έδωσε ο Κύριος και μας τα δίνει με το παραπάνω.
Ας κοιτάξουμε τα του οίκου μας. Ας αυξήσουμε την μετά Χριστού και αλλήλων αγάπη. Μακριά από τη λάσπη και το σκοτάδι.
Αφερήμ, γιαβρούμ, κουζούμ???».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου